سخنرانی بهاره برایی از شورای مرکزی سازمان مجاهدین خلق ایران؛ کنفرانس بین‌المللی روز جهانی زن در آلبانی + فیلم

با سلام به همه مهمان گرامی که از راه‌های دور و نزدیک به این‌جا آمده‌اید.
از این‌که این فرصت را دارم تا با شما صحبت کنم باعث افتخارم است. اجازه بدین صحبتم رو با جمله خواهر نازنینم صبا شروع کنم آن جا که در آخرین دقایق زندگیش گفت ما تا آخر ایستاده‌ایم و تا آخر می‌ایستیم.

می‌خواهم برای شما از آن ایستادگی و این‌که چگونه محقق شد بگویم.
مقاومت زنان مجاهد خلق محصول سال‌ها رنج و تلاش طاقت‌فرسا و شکنجه و جانفشانی است. از هزاران زن و دختران جوانی که در زندانهای رژیم آخوندی شکنجه و اعدام شدند تا زنانی که در سال ۶۷ تنها به‌خاطر دفاع از نام و هویت مجاهدیشان قتل‌عام شدند. و تا شهدای اشرف و لیبرتی.

در حمله مزدوران عراقی رژیم ایران به اشرف در 6و 7مرداد سال ۸۸، زنان مجاهد در صفوف پولادین در مقابل مزدوران ایستادند و مانع پیشروی آنها شدند. در این صحنه نبرد نه تنها نشکستیم بلکه با هم، هم چون زنجیری محکم شدیم تا توانمان در هم ضرب شود.
ما آموختیم که قدرت‌مان را از جمع‌مان بگیریم نه از ویژگی‌ها و توانمندیهای فردی خودمان. و این چیزی است که ما را توانمند می‌کند.
ما در این مسیر یاد گرفتیم که از مسئولیت‌های بزرگ نترسیم بلکه آن را با تکیه کردن به همدیگر برعهده بگیریم. از شکستها نهراسیم بلکه هر کدام را به تجربه‌ای برای پیروزی بعدی تبدیل کنیم. ما آموختیم که عشق و پرداخت برای دیگری راه گشای مسیرمان است.

در حمله در 19 فرودین سال 90 نیز به‌رغم این‌که هیچ سپر و حداقل امکان دفاع از خود را نداشتیم، با وجودی که ما را به رگبار گلوله بستند، با وجود هجوم هاموی‌ها و زرهی‌ها و شهادت دوستان مان، باز هم به هم اتکا کردیم و ایستادیم.http://bit.ly/2mxroYA